Zalety tapingu medycznego
2017-02-28
Taping medyczny lub kinesiotaping to metoda, która wywodzi się z Japonii. W Tokio w latach siedemdziesiątych XX wieku chiropraktyk Kenso Kase opracował autorski zbiór technik z wykorzystaniem wymyślonych przez siebie taśm. Dzięki swojemu doświadczeniu i eksperymentom z plastrami stał się ojcem metody. Obecnie jest ona rozpowszechniona na całym świecie wśród lekarzy i terapeutów, w medycynie sportowej i w życiu codziennym.
Przez lata założenia tapingu się nie zmieniły, dalej opiera się je na trzech zasadach:
- Wykorzystaniu wpływu na system nerwowy i układ krążenia i usprawnieniu procesu regeneracji organizmu.
- Działaniu zgodnie z zasadami kinezjologii (nauka zajmująca się ruchem człowieka).
- Wsparciu układu mięśniowego i jego bezpośrednim związku z układem naczyń krwionośnych i limfatycznych oraz systemem regulacji temperatury.
Plastry na przestrzeni lat stały się niezbędnym elementem w wielu dyscyplinach sportowych, trendem mody a dla niektórych są możliwością ekspresji samego siebie. Charakterystyczne, kolorowe aplikacje przyciągają wzrok i budzą różnorakie skojarzenia.
Mimo, że obecnie można znaleźć plastry o różnej szerokości, różnych kolorach i wzorach, ich właściwości fizyczne pozostają niezmienne:
- Są rozciągliwe porównywalnie z ludzką skóra (130-140%)
- Rozciągają się tylko w kierunku podłużnym
- Przepuszczają powietrze i wodę
- Pokryte są specjalnym klejem, który nie powoduje reakcji uczuleniowych
- Mogą być noszone kilka dni (nawet 7-10 dni)
- Są odporne na działanie wody (kąpiel to nie problem)
- Oryginalnie rozciągnięte w 10%, co ułatwia aplikację
Nie zagłębiając się w dziedziny naukowe wpływ kinesiotapingu możne streścić w kilku punktach. Mają wpływ na:
- Poprawę krążenia
- Zmniejszenie dolegliwości bólowych
- Poprawę pracy mięśni
- Wspieranie funkcji stawów
- Oddziaływanie segmentarne
Poprawę krążenia uzyskujemy poprzez naklejenie taśmy bez rozciągnięcia na skórę, która jest naciągnięta. Powoduje to powstanie pofałdowań, które zmniejszają ciśnienie i aktywują przepływ w naczyniach krwionośnych i limfatycznych.
Zmniejszenie dolegliwości bólowych przy pomocy taśm odbywa się dzięki stymulacji zakończeń nerwowych receptorów bólowych (tzw nocyceptorów). Efekt ten osiągany jest przez zahamowanie informacji bólowej w rdzeniu kręgowym, jest to tak zwana teoria bramki kontrolnej (1965 r.)
W naszym organiźmie mięśnie mogą przejść, przy odpowiednich okolicznościach w stan hyper lub hypotonusu. Hypertonus odznacza się ciągłym napięciem, które w dłuższej perspektywie czasu prowadzi do przeciążenia. Hypotonus występuje wtedy gdy dany mięsień jest hamowany przez grupę antagonistów lub gdy jest osłabiony przez dysfunkcje neurologiczne. Odpowiednia aplikacja taśmy, dzięki bodźcowaniu receptorów w skórze prowadzi do wzmocnienia lub osłabienia skurczu.
Wspomaganie funkcji stawów opiera się na dwóch składowych, mianowicie stymulacji proporioceptywnej i działaniu mechanicznemu. Pierwsza, poprzez stymulację mechanoreceptorów, poprawia odczucie ruchu, bez względu na ustawienie stawu. Druga polega na poprawie stabilności stawów przez maksymalne rozciągnięcie stawu i korekcji jego ustawienia.
Taśmy wykonane z bawełny, są elastyczne i dzięki temu uniwersalne. W zależności od chęci działania, taśmy rozciąga się w różny sposób. W technikach limafycznych nie rozciąga się taśm tylko skórę, w technikach mięśniowych taśmę rozciąga się od 10 - 15%, bardzo ważne w tym przypadku jest odpowiednie umiejscowienie tzw bazy, w technikach więzadłowych stosujemy rozciągnięcie między 10 a 100%, ważne jest, że im ból jest większy tym rozciągnięcie jest mniejsze. Jeśli interesuje nas wsparcie działania torebki stawowej lub stawów taśmę możemy rozciągnąć maksymalnie.
Taśmy aplikuje się na skórę w różnych kształtach, najbardziej popularne są formy: I, X, Y, wachlarz lub sieć. Każda aplikacja ma swoją specyfikę i dlatego powinna być wykonana przez wyszkolonego terapeutę. Nieodpowiednie naklejenie taśmy może nie tylko nie przynieść efektu, ale czasem może skutkować pogorszeniem stanu ogólnego.